νομοθέτης legislator. որ եւ ՕՐԻՆԱԴԻՐ. Օրէնսդրիչ. տէր օրինաց աստուած. եւ մարդ դնօղ օրինաց բանիւ կամ գրով, հրամանաւ աստուծոյ կամ անձամբ անձին. կանոնագիր. սահմանագիր.
Մի է օրէնսդիր դատաւոր։ տաց քեզ տախտակս քարեղէնս, եւ օրէնս եւ պատուիրանս՝ զորս գրեցի լինել նոցա օրէնսդիր։ Կացո՛ տէր օրէնսդիր ի վերայ նոցա.եւ այլն։
Մովսէս հրէից օրէսդիր. (Եւս. քր.։)
Աթենացւոց օրէնսդիրն սողոն։ Ոմանց օրէնսդրաց հրաման տուեալ է՝ ոչ վկայել զլուր. (Փիլ. ել. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Օրէսդրին պարտ է ջանալ քաղաքացն խոհեմութեան. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)
Թէ բնութեամբ իցեն չարիքն, ոչ պարտի օրէնսդիրն օրէնս դնել. (Եզնիկ.։)
Հաւատալն՝ եւ հաւանելն ծառայի է, իսկ քննելն՝ օրէնսդրի եւ դատաւորի. (Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Ընդ պահոց երկարութիւնս կարճամտաբար տաղտապին, եւ րէնսդրացն մեղադիր լինին. (Լծ. կոչ.։)