s.

ԱՍՏՈՒԱԾՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՍՏՈՒԱԾՊԵՏՈՒԹԻՒՆ θεαρχία summa deitas, deus deorum Աստուածային պետութիւն ինքնիշխան ամենազօր. աստուածութիւն. Աստուած.

ԶՅիսուսին աստուածպետականութեան հանդէսս՝ որ ի կենցաղումս։ Զանճառելի նորա աստուածպետականութեան իմացուածս. (Մագ. ՟Ե։)

Մի՛ կարծեսցուք եւ աթոռս նիւթեղէնս աստուածպետութեան։ Գերագոյնն էութեամբ աստուածպետութիւնն. (Դիոն. երկն.։)

Ի նոյն ինքն յաստուածապետութենէն ուսանին միշտ զիմաստութիւն. (Շ. հրեշտ.։)

Զաստուածպետութիւնն, այսինքն զԱստուած. (Մաքս. ի դիոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածպետականութիւն աստուածպետականութիւնք
accusatif աստուածպետականութիւն աստուածպետականութիւնս
génitif աստուածպետականութեան աստուածպետականութեանց
locatif աստուածպետականութեան աստուածպետականութիւնս
datif աստուածպետականութեան աստուածպետականութեանց
ablatif աստուածպետականութենէ աստուածպետականութեանց
instrumental աստուածպետականութեամբ աստուածպետականութեամբք