cf. Տխմարութիւն.
Տխմարութիւն. տգիտութիւն. անմտութիւն, տղայամտութիւն. շաշկընլըգ, սէրսէմլիք, գապալըգ.
Կենակի՛ց է ախմարն՝ ախմարութեան, եւ իմաստունն՝ իմաստութեան։ Իբրեւ տղայոյ տխմարութիւն. (Փիլ. լին.։)
Եւ յանբան կենդանիս անկար է այսպիսի ինչ գտանել ախմարութեան կուրութիւն։ Զախմարութիւն ի բոլորն բարիս։ Տեսեալ զզրկանսն, եւ զախմարութիւն զրկելոյն։ Զնոցա ախմարութիւնն արգելու. (Պիտ.։ Մագ. ՟Ի՟Թ։ Լմբ. սղ.։ Գէ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ախմարութիւն | ախմարութիւնք |
| accusatif | ախմարութիւն | ախմարութիւնս |
| génitif | ախմարութեան | ախմարութեանց |
| locatif | ախմարութեան | ախմարութիւնս |
| datif | ախմարութեան | ախմարութեանց |
| ablatif | ախմարութենէ | ախմարութեանց |
| instrumental | ախմարութեամբ | ախմարութեամբք |