disgrace, misfortune, disaster;
wretched, unhappy, miserable, unfortunate;
alas! what a pity! how unlucky! — զիս! — եմ ես! woe is me! wretch that I am! oh! how unfortunate I am! unlucky me! —ս կարդալ անձին, to believe one's self unfortunate;
յ— անկանել, to supplicate, to entreat, to beseech, to expose one's griefs, to pray, to implore on hended knees.
որ եւ մակբայ եղկական ասի. οἱμί hei mihi! Աւա՜ղ, վա՛յ. ո՛հ. վա՜խ.
Վա՛յ ինձ, եղո՛ւկ եմ ես. (Ոսկ. եփես.։)
Այլ վա՛յ է ինձ, եւ եղուկ եմ ես. (Խոսր.։)
Եղո՛ւկ այս անուն քաղաքի ... եղուկ ես, կամ դու. (Երզն. քեր.։)
Եղո՛ւկ զիս, եղո՛ւկ զիս ... այդ եղուկդ ամենայն երկրի լինելոց է. (Լաստ. ՟Թ։)
Մի ասիցես, եղո՛ւկ է զնա։ Եղո՛ւկ դուք, վա՛յ ձեզ. (Եղիշ. թղմ.։) (որ լինի եւ ածական)։
ԵՂՈՒԿ. ա. δείλαιος miser ἅθλιος miserabilis Եղկելի, աւաղելի, հէ՛ք, թշուառ. խեղճ, ողորմելի.
Վա՛յ նոցա ... եղուկ են, զի ամպարշտեցան յիս. (Ովս. ՟Է. 13։)
Եղո՛ւկ դու նինուէ. (Նաւում. ՟Գ. 7։)
Եղո՛ւկ են քաղաքքն՝ որոց ծառայեսցեն մանկունք քո, եւ եղո՛ւկ է որ ընկալաւ զորդիսն քո. (Բարուք. ՟Դ. 31։)
Եղուկ վարկանելով զվրիպեալսն յանանց բարեացն. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ։)
Ո՞ ոք եղուկ քան զպօղոս. այլ եղեւ առաքեալ։ Ողորմէր եւ եղուկ համարէր զաշխատեալսն։ Եղուկս կոչէ զծիծաղկոտս. (Ոսկ. մտթ.։)
Առնէ զքեզ եղուկ տանջանօք. (Հ=Յ. մայ. ՟Ի՟Թ.։)
ՅԵՂՈՒԿՍ ԱՆԿԱՆԻԼ. իբր. ռմկ. խեղճ թափել.
Կարի ողորմ խօսեսցի, եւ յեղուկս անկանիցի. (Ոսկ. եբր.։)