ՄԱԳԻՍՏՐՈՍՈՒԹԻՒՆ ՄԱԳԻՍՏՐՈՒԹԻՒՆ. μαγιστρότης magistri officium. Իշխանութիւն մագիստրոսի, զօրավարութիւն. կուսակալութիւն. պետութիւն.
Տայ զպատիւ մագիստրոսութեան. (ՃՃ.։)
Զտեսչութիւնն հասարակաց, որ անուանեալ կոչէին ի նոցանէ մագիստրութիւն. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 11։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մագիստրոսութիւն | մագիստրոսութիւնք |
| accusatif | մագիստրոսութիւն | մագիստրոսութիւնս |
| génitif | մագիստրոսութեան | մագիստրոսութեանց |
| locatif | մագիստրոսութեան | մագիստրոսութիւնս |
| datif | մագիստրոսութեան | մագիստրոսութեանց |
| ablatif | մագիստրոսութենէ | մագիստրոսութեանց |
| instrumental | մագիստրոսութեամբ | մագիստրոսութեամբք |