Չարափառութիւն, ութեան

s.

κακοδοξία malum dogma, secta. Չարափառն գոլ. չար եւ մոլար վարդապետութիւն. աղանդ.

Դրդուեցաւ ուղղափառութիւն, կայկայեցաւ տգիտութեամբ չարափառութիւն. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Քանզի ի դէպ է՝ զորոց չարափառութիւնն ունին, զնոյն ունել եւ զանուանսն. որպէս զի այնուհետեւ վաղենտիանոսք եւ մարկիոնացիք եւ մանիքեցիք կոչեսցին. (Աթ. ՟Է։)

Զարիոս եւ զունօղս զնորա չարափառութիւնն՝ մզովէ. (Սոկր.։)

Իւրաքանչիւրոցն նոցա չարափառութիւն յոյժ աննմանիք են միմեանց. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Գրեալ զչարափառութեան նոցա զսարսափելի հերձուածս. (Մագ. ՟Ա։)

Հերձուածականին չարափառութեամբ՝ ամենապատիրն խաբէութեամբ. (Նար. ՟Հ՟Ե։)

Որ ոք զի՞նչ եւ հաճէր՝ ունէր, թէ՛ զուղղափառութիւն, թէ զչարափառութիւն. (Շիր. յայտն.։)