hy    |   fr

Ազնուութիւն, ութեան

s.

fineness, goodness, costliness, excellence, rarity;
genteelness, civility;
dignity, nobility.

s.

εὑγένεια, nobilitas cf. ԱԶՆՈՒԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ.

Անկանել ի ձեռս անօրինաց, եւ պղծել զանձին ազնուութիւն։ Զրպարտողութիւն կորուսանէ զսիրտ ազնուութեան նորա. (Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 42։ Ժղ. ՟Է. 8։)

Առցուք զհամ ազնուութեան ազգատոհմին վայելել կամիցիմք. (Ոսկ. յհ.։)

Գտանի յումպէտս գրեալ եւ Ազնութիւն։

Որոշումն ամենալաւութեանն դնէ զանձին զազնութիւն. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ազնուութիւն ազնուութիւնք
accusatif ազնուութիւն ազնուութիւնս
génitif ազնուութեան ազնուութեանց
locatif ազնուութեան ազնուութիւնս
datif ազնուութեան ազնուութեանց
ablatif ազնուութենէ ազնուութեանց
instrumental ազնուութեամբ ազնուութեամբք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Չազնուութիւն, ութեան

Voir tout