պարիգ, պարիյգ. λεπτός subtiis, tenuis Նուրբ. անօսր. անգայտ.
Բարակ կտաւ, կամ հանդերձ, գաւազան, լար. (Փարպ.։ Մծբ. Զ։ Վրդն. լս.։ Վրդն. ել.։ Վրդն. օրին.։)
Իբրեւ սարդից բարակ անկեալ է քարագիր խշտիքն. (Փիլ. նխ. բ.։)
Ոչ գունով զպայծառագոյնն խնդրեալ (հանդերձ) եւ ոչ կազմածով զբարակն եւ զկակուղն. (Բրս. առ աստուածաբ.։)
Եւ ոչ ընդ ասր եւ ընդ կերպաս՝ զի ազնիւ եւ բարակ է. (Եփր. համաբ.։)
Նմանութեամբ ասի եւ
Բարակ սովորութիւն. (Լմբ. առ լեւոն.։)
Ըստ քերականաց՝ Նուրբ եւ լերկ տառ բաղաձայն։ (Երզն. քեր.։)
ԲԱՐԱԿ՝ ՑԱՒ, կամ ՋԵՐՄ. Ախտ մաշարայական՝ հիւծիչ.
Այն ազդ ջերմն՝ հալ եւ մաշ ... ոմանք սեղմ ասեն, եւ հայք բարակ ասեն։ Մարմինն նօսրանայ եւ բարկնայ, եւ օր ըստ օրէ վատուժի եւ նիհարանայ, վասն այդր պատճառանացդ անուանեցին բարակ զայս ջերմս. (Մխ. բժիշկ.) որպէս եւ Ի գիրս մոլ.։
ԲԱՐԱԿ. Փոխանակ գրելոյ ԲԱՒՐԱԿ. որպէս Բորակ. պ. պուռէ, պոռա, νίτρον nitrum
Եթէ լուասցիս բարակաւ. (Երեմ. Բ. 22։)
Աղ եւ բարակ խառնեալ ընդ քացախոյ. (Ճ. Ա.) այլ լաւ եւս գրի դարձեալ անդ.
Աղ եւ բաւրակ. որպէս եւ (Մխ. երեմ.)
Եթէ լուասցիս բարակաւ ... Զի՞նչ բաւրակն եւ աճառն իցէ, թէ ինքն (տէրն) է՝ որ մաքրիցէ։
պ. պարագ. այն է Շուն.
Սպառեցան բարակք որսականք. (Եղիշ. Ը։)