ԸՆԿԼՈՒԶՈՒՄՆ ԸՆԿԼՈՒՄՆ. Կլանելն, իլն. ընկղմումն ի խորս.
Սիրեցեր զամենայն բանս ընկլուզման, որ ծանրացուցանեն եւ ընկըղմեն. (Կիւրղ. թագ.։)
Ընկլումն աստ զայն ասէ ( Յոբ. ՟Ը. 18) զոր ասաց Եսայի, եկուլ մահ յաղթութեամբ. վասն զի ընկլումնն՝ որով զԱդամն եկուլ, զնա եկուլ. (Իսիւք.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ընկլումն | ընկլմունք |
accusatif | ընկլումն | ընկլմունս |
génitif | ընկլման | ընկլմանց |
locatif | ընկլման | ընկլմունս |
datif | ընկլման | ընկլմանց |
ablatif | ընկլմանէ | ընկլմանց |
instrumental | ընկլմամբ | ընկլմամբք |