wound;
act of wounding.
Խոց. վէրք. եւ Հարուած. խոցումն.
Ի նմին խոցուածոյ (կողին). (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ը։)
Զօդ վիրաւորելով՝ ընկերին կարծիցէ ազդել զխոցուածսն. (Լմբ. ատ.։)
Բժշկիցէ ընդ հոգոյս խոցուածոց։ Զանցեալ խոցուածսն բժշկեսցէ դեղովք ապաշխարութեան. (Շ. ատ. եւ Շ. ընդհ.։ Նոյնպէս եւ Նար. ստէպ։)