cf. Փսիաթ.
(առաւել ռմկ. որպէս թ. հասըր ) որ եւ յն. ձայնիւ՝ փսիաթ. ψίαθος storea, teges. Հիւսուած պրտուեղէն. պարիխ.
Եբեր երիս փսիադս եղբարցն, եւ մի փսիադ եղբօրն այն, եւ ընկէց զնոսա ի հուրն, եւ կիզեցան ամենեքեան բաց ի միոյ խսրէ՝ որ էր եղբօրն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)