deadly, mortal, mortiferous, pestilential;
cf. Մահկանացու;
mortal;
—ք, mortals;
mankind;
— մեղք, հիւանդութիւն, վէրք, թշնամի, deadly sin;
mortal sickness;
fatal wound;
deadly enemy.
θανάσιμος, δηλητήριον letalis, mortifer, nocivus, laedens. Որպէս Մահածու, մահաբեր. մարարար, մահառիթ.
Մահացու դեղ, կամ դեղ մահացու. (Մրկ. ՟Ժ՟Զ. 18։ Խոր. ՟Գ. 24։ Նիւս. կուս.։ Յհ. կթ.։ Պիտառ.։ Ասող. ՟Գ. 4։ Լաստ. ՟Ի՟Բ։)
Մահացու թոյնք։ Ախտք մահացուք. (Նար. առաք.։)
Մահացու անօթ, կամ զէն, այսինքն սուսեր. (Պիտ.։)
Մահացուն (փայտ խաչի) ի կենաց առնու իւր զօրս վերելեակս. (Շար.։)
Մահացու ողջոյն, կամ խարդախութիւն. (Ճ. ՟Բ.։ Յհ. կթ.։)
Ետուն նմա մահացու կերակուր երիցս անգամ, եւ ոչ վնասեցաւ. (Հ=Յ. մայ. ՟Լ՟Ա. որ եւ կոչի անդ Մահադեղ։)
ՄԱՀԱՑՈՒ որպէս Մահկանացու. θανάσιμος mortalis.
Ի մահացու եւ յանմահ բանաւորաց. (Պիտ.։)
Ի մահացուաց յերկիր ի խոնարհ։ Զմոխիրս անարգ մահացու։ Ո՛վ մահացուդ ի կենդանեաց։ Իբր զերկրածին մահացու մարմին։ Անմահին փառաց՝ մահացու զանգուածով քարոզք։ Անապականք, եւ ոչ մահացու։ Ել ի հովտէս մահացուաց երկրօ. (Նար.։)
Մերթ՝ որպէս նշանակ կամ պատկանեալ մահու եւ թաղման.
Նմա մատուցին զընծայս խորհրդոյ՝ շարժեալ իմաստիւք, զմուռ մահացու, ոսկի արքայի, կնդրուկ աստուծոյ. (Շ. տաղ. (գուցէ գերլի էր, մահացուի, այսինքն այնմ՝ որ հանդերձեալ էր մեռանել վասն մեր)։)