dumb, mute;
cf. Համր;
— առնել, to strike dumb;
— լինել, to be mute, to become dumb or speechless.
ռմկ. մունճ. Համր. անխօս. անբարբառ. պապանձեալ լեզուաւ. լուռ.
Համրեալ լիջիր իբր զմունջ, եւ մի՛ լինիր նոցա յանդիմանիչ. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ.)
(ըստ Եզեկ. ՟Գ. 25.
Եղիջի՛ր դու համր։
Զոմն մի մոգ աղօթիւք մունջ արար վասն անառակ խօսիցն. կապեցաւ լեզուն, եւ եղեւ մունջ. (Ճ. ՟Բ.։)
Կայր անդ եւ կին մի մունջ. (Հ. նոյ. ՟Ա.։)
Խուլ եւ համր եւ մունջ դեւ։ Խուլ եւ մունջ գոլով ի դիւէն. (Բրսղ. մրկ.։ (Արմատն է Ունչ. որպէս թէ ընդ ունչս եւեթ մրմռացօղ. ուստի եւ Մնչել. եւ Մնջիկ։))