s.

magnificence, elegance;
pride, presumption, arrogance;
cf. Պերճանք.

s.

γαυρίαμα, ἁγαυρίαμα gloriatio, jactantia, exultatio, elevatio animi. Պերճանք. պերճանալն. պարծանք. փառաւորութիւն.

Պերճութիւն վիշապաց շիջաւ։ Դիպեսցին պերճութիւնքդ ձեր հանգոյն մոխրոյ. (Յոբ. ՟Դ. 10։ ՟Ծ՟Գ. 12։)

Դարձուցի ի սուգ զպերճութիւն նորա. (Բարուք. ՟Դ. 34։)

Պերճութիւնս յանձինս նովաւ (այսինքն աբրահամաւ) ձգեն. (Նանայ.։ 1)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պերճութիւն պերճութիւնք
accusatif պերճութիւն պերճութիւնս
génitif պերճութեան պերճութեանց
locatif պերճութեան պերճութիւնս
datif պերճութեան պերճութեանց
ablatif պերճութենէ պերճութեանց
instrumental պերճութեամբ պերճութեամբք