to lie, to fib, to tell untruths, stories, to impose upon;
to give the lie to, to belie;
— ուխտին, to break one's promise, word or vow.
Նոյն է, եւ յն. փսէ՛ւտօմե. ψεύδομαι mentior. Սուտ խօսել. ժխտել զճշմարիտն կամ զխոստումն. ի դերեւ հանել զյոյս այլոց. խաբել.
Ստեսցէ ընկերի իւրում։ Մի՛ գողանայցէք եւ մի՛ ստիցէք։ Յորժամ ստիցէք տեառն աստուծոյ ձերում։ Երդուաւ տէր դաւթի ճշմարտութեամբ, եւ ոչ ստեաց նմա։ Տեղին ստեսցէ։ Ստեսցէ բեր ձիթենւոյ։ Գինի ստեաց նոցա.եւ այլն։
Մի եթէ ստիցե՞ն գոհացողութեանն արմտիք. (Իսիւք.։)
Ոչ ստեցեր, այլ կարի զճշմարիտն ասացեր. (Եղիշ. ՟Ը։)
Անուանցն փոփոխմամբք, եւ բազմօք այլովք ստեն. (Խոր. ՟Ա. 5։)
Ոչ կերպարանօք երբէք խաբելի, ոչ յօդուածովք բանից ստելի. (Նար. ՟Դ։)
Վասն ապաշխարութեան նինուէացւոց՝ ես ստեցայ, եւ նոցա ողորմեցայ. (Եփր. զղջ.) (այսինքն իբր ի սուտ հանի զսաստն իմ)