adv.

որ եւ ԱՆԿԱՏԱՐԵԼԱՊԷՍ. ἁτέλως. imperfecte. Անկատար օրինակաւ. իբրեւ անկատար եւ թերի. անկատար կերպով.

Կատարելապէս, այլ ոչ անկատարելաբար. (Ածաբ. պասեք.։)

Տեսանե՞ս, զիա՛րդ անկատարելաբար ունէին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 39։)

Երկրորդ սահման անկատարելաբար ունի. (Անյաղթ պորփ.։)