hopeless, desperate;
despaired of;
unhoped, unexpected;
desperately;
— առնել, to render hopeless;
— լինել, to despair, to give way to despair, cf. Յուսահատ լինել, cf. Յուսահատեմ, cf. Անյուսանամ.
ἁνέλπιστος, αὑελπίζων, ἁνηλπίσμενος. qui est sine spe, non habens spem, spe destitutus. Պակասեալ կամ անկեալ ի յուսոյ. որ ոչն յուսայ. որոյ ոչ գոյ յոյս. անօգնական. լքեալ. եւ յուսահատ. յոյս չունեցօղ. իւմիտսիզ. մէյուս.
Անյուսից ես փրկիչ։ Լո՛ւր ձայնի անյուսացս։ Յազգ անյոյս եւ ի կոխեալ։ Անյոյսքն ի մարդկանէ լցցին ուրախութեամբ. (Յուդթ. ՟Թ. 16։ ՟Ժ՟Գ. 19։ Ես. ՟Ժ՟Ը. 2։ ՟Ի՟Թ. 19։)
Զանհանճարացն ճառել, զանյուսիցն. (Ոսկ. ես.։)
Որ զանյոյսսն յուսով նորոգէ ի յոյս կենացն յաւիտենից. (Յճխ. ՟Է։)
Թուլացելոցն ի հաւատս եւ անյուսիցն. (Փարպ.։)
Առնել զկամս մտաց՝ անյուսից է, ըստ բանին առաքելոյ. (Բրս. հց. ՟Լ՟Դ։)
Տունկս անյոյս։ Ապշութիւն անյոյս. (Նար. ՟Լ՟Թ. ՟Հ՟Թ։)
Անյոյսքն քննութեան մտաց՝ յուսալիք եղեն հաւատոցն. (Սանահն.։)
ԱՆՅՈՅՍ ԼԻՆԵԼ. ἑξαπορέομαι, ἁπελπίζω. plane haesito, spem abjicio, ἁπογινώσκω, despero. Հատանել զյոյս, յուսահատիլ, յուսակտուր լինել. լքանիլ. յոյսը կտրել.
Մինչեւ անյոյս լինելոյ մեզ եւ ի կենաց. (՟Բ. Կոր. ՟Ա. 8։)
Անյոյս լեալ (առնուլ) յաղագս ամրութեանն. (Լաստ. ՟Ի՟Դ։)
Ոչ է պարտ անյոյս լինել. (Բրս. հց.։)
իբր Անյուսալի. զորմէ չկայր յոյս. անակնունելի. անհնարին.
Ազատեցեր յանյոյս վայրին. (Յիսուս որդի.։)
Զանյոյսս՝ որոց ոչ ակն ինչ կայր, արար վարդապետս որպէս զպօղոս. (Ոսկ. ես.։)
Որոց ուսուցանելն զնոյն անյոյս էր։ Տիրեաց մարմնովն, որ անյոյս էր։ Անյոյսքն լիցին հնարաւորք։ Զերծուցանէ յանյոյսն նեղութենէ. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)
Նեղութիւն անյոյս եւ յանկարծակի. (Կլիմաք.։)
Անյոյս սովորութեամբ. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Անյոյս եւ աղէկարծում զօրութեան. (Փիլ. ել. ՟Բ. 24։)
ἁνελπίστως. ex insperato, παρ’ ἑλπίδα, preater spem, որ եւ ԱՆՅՈՒՍԱԲԱՐ. Առանց յուսոյ, կամ արտաքոյ ակնկալութեան.
Որ յուսով մեղանչէ, անյոյս կորնչի. (Սարգ.։)
Զբարեգործսն վարուք սգան անյոյս. (Յճխ. ՟Ժ՟Բ։)
Ետուր ջուր առատութեան յայոյս (կամ յանյոյսս, կամ անյոյսս). (Իմ. ՟Ժ՟Ա. 8։)
Որ անյոյսն յուսով հաւատաց. (Հռ. ՟Դ. 18։)