hy    |   fr

Իմաստնաւոր, աց

adj.

intelligent;
knowing, learned.

adj.

Իմաստուն. հանճարաւոր. իմաստաւոր. խելացի.

Զսոկրատէս եւ հարց ոմն իմաստնաւոր. (Պիտ.։)

Մարդ իմաստնաւոր. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif իմաստնաւոր իմաստնաւորք
accusatif իմաստնաւոր իմաստնաւորս
génitif իմաստնաւորի իմաստնաւորաց
locatif իմաստնաւորի իմաստնաւորս
datif իմաստնաւորի իմաստնաւորաց
ablatif իմաստնաւորէ իմաստնաւորաց
instrumental իմաստնաւորաւ իմաստնաւորաւք