cf. Սթափեցուցանեմ.
եւ ձ. ՍԹԱՓԵԼ. cf. Թափել՝ ըստ ամենայն առման.
Զբաժակն սրտմտութեան զոր արբերն, եւ սթափեցեր (կամ թափեցեր). (Ես. ՟Ծ՟Ա. 17.) (յն. դատարկեցեր, կամ ունայնացուցեր)։
Աստուած սթափեալ զինքն մարդ եղեւ։ կամաւ ըսթափեաց զինքն, եւ մարդացաւ. այսինքն ունայնացոյց, կամ խոնարհեցոյց զանձն. (Դամասկ.։)
Սթափեա (կամ թափեա) զինչն քո ի գանձանակն քրիստոսի. (Վրք. ոսկ.։)
Մակ յերկինն հայելով (մանկանց յըմպելն՝) ստորիջեալ ջուրն սթափի յէլիսնն։ Յորդեն յիշատակ տանջանացն. վասն զի ոչ յոք սթափին խորհուրդք անձիս։ բանն մինչ մարմնացաւ, ոչ սթափեցաւ ի բնական իւրն մեծութենէ. (Մագ. լ։ Իսիւք.։ Դամասկ.։)
ՍԹԱՓԵՄ, եցի. ն. ՍԹԱՓԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. Թափել զթմրութիւն. զգաստացուցանել. զարթուցանել. զուարթացուցանել. արծարծանել զոգի. սփոփել.
Սթափեաց վաղվաղակի զտրտմեալ միտսն, եւ մխիթարեաց։ Սթափել կամէր զմիտս նոցա ի տրտմութենէ. (Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. փիլիպ.։)
Եւ եթէ տրտմէր, թագաւորդ ողոքէր, մինչեւ սթափեցուսցէ զնա. (՟Ա. Եզր. ՟Դ. 31։)
Սթափեցո զխելս մտաց քոց, եւ լու՛ր ինձ. (Հ=Յ. մարտ. ՟Ի՟Է.։)