cf. Անզգայանամ.
cf. ԱՆԶԳԱՅԱՆԱՄ.
Խոհեմութիւն իցէ, որ ոչ մինչեւ ի շարժումն քնոյ յանձին հաստատութենէ անզգայի. (Կլիմաք.։)
Եթէ բոլորովին անդամօքն անզգայիցի. (Ոսկ. լս.։)
Յերկոցունցն անզգայէր փոքր մի. (ՃՃ.։)
Ձայն յանզգայելոց ի գինւոյ լսեմ ես. (Ել. ՟Լ՟Բ. 18։)
Անզգայեալ է ի մեղացն արբեցութենէ. (Սարգ.։)
Մոլորութեամբն անզգայեալք։ Անզգայեալք իբր ի դիւէ. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ.։)
Անզգայեալք յայսոյն հայհոյութենէ. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Զի՞նչ վայելումն իցէ կերակրոյն եթէ անզգայեալ ցաւովք ուտիցեմ. (Նար. ՟Կ՟Բ։)
Անզգայեալ՝ ոչ ճանաչէ. (Լմբ. պտրգ.։)
Որ չիցէ անզգայեալ, կամ ուրկոտ. (Մխ. դտ.։)