Անխէթ

adj. adv.

Ուր չիք խէթ, այս ինքն խոչ եւ խութ. անխափան. եւ առանց խիթալոյ կամ խթելոյ սրտին. անխիղճ. անկասկած. անվեհեր. համարձակ. ἁκώλυτος, ἁκωλύτως, sine obice եւ ἁναλγήτως, sine dolore, impune.

Այնպէս դիւրեցաւ եւ հարթեցաւ, զի բազումք անխէթ եւ աներկեղ գնան ընդ այնպիսի ճանապարհ։ Զայլն ամենայն անխէթ ի վերայ դնիցէ (հաստատուն հիման՝) շինօղն։ Անխէթ եւ անկասկած դիմագրաւել։ Յետ այսչափ մեղաց անխէթ եւ անկասկած կամք։ Ամենեցուն դիւրեաց՝ անխիղճ անխէթ եւ անխափան զվարդապետութիւնն համարձակել. (Ոսկ. ես. եւ Մտթ. ՟Ա. 13. 17։ ՟Բ. 1։ եւ Չհ. ՟Ա. 7։)

Անխէթ հաւատով յաղթեցին խորամանկութեան նոցա. (Յհ. կթ.։)

Անխէթ՝ աստուածահրաման պատուիրանացն հնազանդել։ Եւ ձեզ անխէթ ի սոյն պարտ է յառնել վրէժխնդիր. (Ագաթ.։)

Զօրութեամբ անխէթ կոխեաց զառիւծն եւ զվիշապն. (Լծ. կոչ.։)