field, piece of arable land, soil.
ἁγρός ager որ եւ եբր. արաբ. պ. էռէձ, արզ, այսինքն Երկիր, գետին. հող. անդ, անդաստան. ագարակ.
Վարեցֆին արտս, եւ անկեցին այգիս։ Պահել զոճ արտոյ. (Սղ. ՃԶ. 37։ Ես. ԻԷ. 4։)
Սրբեա՛ զարտն զայն. (Վրք. հց. Ը.) ուր կոչի եւ Անդաստան։
Հասկի արտոց ձերոց. (Ոսկ. յհ. Ա. 1։)
Արտ հնձեալ. իմա՛ ոճ արտոյ հնձեալ. (Նար. ՀԳ։)
ԱՐՏ 2 ԱՐՏ՛.. կամ ԱՐՏԱ՛.. յարտ՛.. յարտա՛.. նարտա՛.. ἑκ ..., ἑξ ... ex Անսովոր նախդիր բացառականի, (ի նմանութենէ Արտոյ՝ որ լինի ի բացի, կամ արմատ ձայնիս Արտաքոյ.) որպէս ի յ. առ ի յ. անսովոր առմամբ. իբր յն. է՛ք, է՛քս. լտ. ե՛քս. պ. ե՛զ. թ. տան, տէն.
Այնոքիկ են, արտ՛ որոց լինելութիւնքն։ Յարտունողաց։ Յարտանուանէ։ Յարտ անորոշելի անուանէ։ Յարտաբայէ։ Նարտաբայէ։ Յարտասայց։ Արտա՛կայց։ Արտա՛ստորագրիցելոց. Այսինքն յորոց յունողաց, յանուանէ, ի բայէ, ի սայց այսինքն յայսցանէ. ի կայից կամ յառաջիկայից, ի ստորագրեցելոց։ Իսկ ի յաջորդ բարդութիւնս կամ ի բաղադրութիւնս է որպէս Բաց, տար, ապ, ի դուրս, արտաքս, յայտ, եւ այլն;
cf. ԱՐՏԱՁԱՅՆԵԼ, cf. ՅԱՐՏՈՒՄԵՔԷ. Իբր Յիմեքէ, յիմեմնէ. cf. ԱՐՏ՛, cf. ԱՐՏԱ՛.
Զանազանեալ է յումեքէն լինել, եւ յարտումեքէն, եւ իւիքն։ Յարտումեքէն իբրեւ ի նիւթոյ, յումեքէն՝ իբր ի պատճառէ, եւ իւիքն՝ իբրեւ գործւով. (Փիլ. լին. Ա. 58։)