convention;
conleague.
Դաշնաւորիլն. դաշն. ուխտ. միաբանութիւն պայմանաւ կամ ուխտիւ. եւ Ձայնակցութիւն.
Իսկ ուխտն (յայտ առնէ) զդաշնաւորութիւն, որ սուրբ մարմնով եւ արեամբն լինին ի նա հաւատացեալքն. (Կիւրղ. ղկ.։)
Քրիստոսական ուխտին դաշնաւորութեան. (Նար. կուս.։)
Դաշնաւորութիւն մտերմութեանն։ Խնդրէր զդաշնաւորութիւն։ Երդմանցն եւ դաշնաւորութեանց. (Խոր. ՟Ա. 24։ ՟Բ. 2. եւ 81։)
Եւ էր սէր դաշնաւորութեան մեծի ի մէջ երկոցունց թագաւորութեանց. (Արծր. ՟Բ. 3։)
Ելանեմ ի բնակութենէ եւ ի դաշնաւորութենէ իմմէ։ Հաստատէ զդաշնաւորութիւն մօրն. (ՃՃ.։)
Հարցն դաշնաւորութեամբ. (Լմբ. իմ.։)
դաշնաւորութիւն. իբր Մեղմելն եւ չափաւորելն.
Զօտարամահն իւր լինել ի դաշնաւորութիւն նմա բերեալ. (Յհ. կթ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | դաշնաւորութիւն | դաշնաւորութիւնք |
accusatif | դաշնաւորութիւն | դաշնաւորութիւնս |
génitif | դաշնաւորութեան | դաշնաւորութեանց |
locatif | դաշնաւորութեան | դաշնաւորութիւնս |
datif | դաշնաւորութեան | դաշնաւորութեանց |
ablatif | դաշնաւորութենէ | դաշնաւորութեանց |
instrumental | դաշնաւորութեամբ | դաշնաւորութեամբք |