audible;
that hears;
— առնել, to cause to hearken to, to cause to grant;
— լինել, to be heard or listened to;
to be hearkened to;
— եղեն աղօթք քո, your prayers have been heard;
— եղեն դից մաղթանք նորա, the gods grant him.
ἁκοστός audibilis Որ ինչ կարէ լսիլ, կամ հասանէ ի լսարանն. ըմբռնելի ականջօք.
Օրհնեցէ՛ք զնա ի բարբառ լսելի. (Սղ. ՟Ճ՟Ծ. 5։)
Ոչ տեսանելի, եւ ոչ լսելի, եւ ոչ իմանալի ասաց զպատրաստութիւն այնմ բարեացն. (Ի գիրս խոսր.։)
ԼՍԵԼԻ ԱՌՆԵԼ. ἁκουστόν ποιέω, ἁκουτίζω audire facio. Տալ լսել. լսեցուցանել. լուուցանել. ազդել. հնչեցուցանել. հռչակ հարկանել.
Եւ ոչ լսելի առնէր մեզ զայն. (Դտ. ՟Ժ՟Գ. 23։)
Լսելի արարից զփրկութիւն քո. (Ես. ՟Ծ՟Բ. 7։)
Զհամբաւն ամենայն ուրեք լսելի առնէին. (Իգն.։)
ԼՍԵԼԻ ԼԻՆԵԼ. ἁκουστός γίνομαι, εἱμι audibilis fio, sum լսիլ. հռչակիլ. եւ ընդունելի լինել.
Իբրեւ զձայն փողոյ լսելի եղիցի. (Ես. ՟Ժ՟Ը. 5։)
Պանծալի գեղեցկութիւն հայրապետիս լսելի եղեալ դրուատեցաւ. (Պիտ.։)
Բանք նորա (աղքատին) ոչ լինին լսելի։ Համարին՝ եթէ ի բազում խօսից իւրեանց լսելի լինիցին։ Լսելի լինէր առ լաւութեանն. (Ժղ. ՟Թ. 16։ Մտթ. ՟Զ. 7։ Եբր. ՟Ե. 8։)
ԶԻ լսելի լիցի ձայն պաղատանաց նոցա. (Եղիշ. ՟Ը։)
ԼՍԵԼԻ, լիք. ա.գ. ἁκούων audiens ἁκουστής auditor. լսօղ անձն. ունկնդիր.
Լինիջիք առնելիք բանին, եւ մի՛ լսելիք միայն համարեսջիք զանձինս. զի թէ ոք լսելի միայն իցէ բանին, եւ ոչ առնելի, եւ այլն. (Յկ. ՟Ա. 22։)
Ձայնըդ հնչեա՛ յիս երկնային, եւ լսելի՛ արա բանին. (Յիսուս որդի.։)
ԼՍԵԼԻՔ, լեաց. ἁκοή auditus. լսօղ ունկն. լսարանք. ականջք. գործարան լսելոյ (արտաքին եւ ներքին). ականճ, անկաճ.
Եթէ ամենայն լսելիք էր, ո՞ւր էին հոտոտելիք. (՟Բ. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 17։)
Ձերոյս առաջի պատմեալ լսելեաց. (Պիտ.։)
Գոչէ յամենեցունց լսելիս. (Ի գիրս խոսր.։)
Լսելիք ձեր ոչ ձայնի կարօտանան առ ի զգալ. (Յհ. կթ.։)
Լսելիք մեր առողջացան զանախտաւորութիւն երկնաւոր։ Սրբեցեր զլսելիս մեր՝ կտրելով. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ո՞յր ուրուք լսելիք ամենեւիմբ ի միտ առնուլ կարեն. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)
Մերթ՝ որպէս Լսելութիւն. ունկնդրութիւն.
Անմեղ մարդկան, որ տգետ են իլսելեաց գրոց. (Եփր. աւետար.։)
Ի լսելիս եւ ի տեսանելիս մեծաւ յոժարութեամբ դիմեալ։ Զաշխարհս ամենայն ի լսելիս եւ ի տեսանելիս ածեալ։ Ի լսելիս մատիցէք գեղեցիկ բանից։ Յետ լսելեացն ի տուն երթայցեմք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)