to be shameless, impudent, bold, brazen-faced;
to behave with insolence, to say silly, or impertinent things.
ἁναισχυντέω impudens sum, impudenter ago. լրբութեամբ վարիլ. լիրբ գտանիլ. անամօթիլ. ժպրհիլ. յանդգնիլ. լրբանալ, երեսի ջուրը կորսընցընել.
Տակաւին լրբի եւ լկնի. (Եղիշ. ՟Գ։)
Լրբի անամօթութեամբ սրտիւ գալ առ մեզ յողջոյն. (Փարպ.։)
ոչ յայտնեաց, զի մի՛ լրբեսցի, եւ յամառ լինիցի. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1։)
Զի՞ լրբեալ լկնեալ են երեսք քո։ Զիա՞րդ լրբի առնել խորհուրդ զատկի. (Մծբ. ՟Ժ՟Ա. ՟Ժ՟Դ։)
Եւ զայսոսիկ կազմ կայր նահատակն (յոբ) եւ նա (դեւն) տակաւին եւս լրբեր. (Սարգ. յկ. ՟Բ։)
Կինն քանանացի լրբէր զբարւոք լրբութիւն. (Ոսկիփոր.։)
Թէպէտ եւ յոյժ ամաչէին, բայց ի կարեացըն լըրբէին. (Գր. տղ. յերուսաղէմ.։)
Որդեակք իմ, մի՛ լրբիք. (Վրդն. առակ.։)