prickly artichoke;
hawthorn, may.
ԿԱՌՆ կամ ԿԱՌ, ի. Փուշ՝ որ կառչի եւ կռուի ընդ անցաւորս. բոյս փշաւոր, որ տայ սերմն թաղիացեալ աղուամազիւք, որք իբրեւ անիւ հոլովին այսր անդր յերեսաց հողմոյ. որպէս եւ պ. խառ ՝ է փուշ։ Իսկ ի տեղիս տեղիս աշխարհին հայոց ԿԱՌ կոչի փուշ հաստ բնով, զոր կեղեւեալ ուտեն, որպէս եւ զԵրիժնակ կոչեցեալն.
Կառն, որ է փուշ. (Երզն. քեր.։)
Անիւ կոչի փուշն, որ ի ծայրս կառինն ի չորանալն անկանի. (որպէս թէ իցէ կառք ինչ) (Վրդն. ծն.։ ռմկ.)
Եւ խրոխտացեալ կառին, (կամ կառի) եւ նորին Նմանեացն, ասեն՝ թէ մեք հարկանօղ գոլով, եւ այլն. (Մխ. առակ.։ Իսկ ի բառս Գաղիան. Կառն եւ Թաղիք իբր նոյն դնին։)