cf. Կիզում.
ԿԻԶԵՄ որ եւ ԿԻԶԱՆԵԼ, ԿԻԶՈՒԼ. Տոչորել. չարաչար այրել. ծախել. էրել մրկել. եագմագ.
Կիզէ զմարմին իմ, կամ զիս. (Վրք. հց. ՟Զ։ Ճ. ՟Բ.։)
Կիզաց զթշնամիս տան հօր իւրմոյ։ Կիզելով զթշնամին ի վերայ երկրի. (Արծր. ՟Ե. 2։ Շար.։)
Զի մի՛ հուր աստուարութեանն կիզեսցէ զերկիր. (Տօնակ.։)
Զմթերս աներկիւղութեան յարգին արծարծեալ կիզէ։ Քչոցն ճարճատելոյն ի մէջ հրոյն. Զի այս նիւթ ի կիզելն (իլն) ձայն հանէ. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. ժղ.։)
Նա էր կիզօղն (տաճարին). (Նիւս. թէոդոր.։)
Իբր յապականօղ կիզորէ. (Պիտ.։)
Բայց ես մեղօքս այժմուս կիզիմ. (Յիսուս որդի.։)
Ծարաւով տոչորման մեղացն կիզեսցուք. (Խոսր.։)
Խահրեալ եւ կիզեալ է յերամակէ խոզիցն։ Կիզիմ յահէ քումմէ. (Վրք. հց. ՟Դ. ՟Զ։)