cuckoo.
ԿԻՒԻՒ գրի եւ ԿՒԻՒ. ռմկ. եւս, կիվիվ, կամ կիւ, կամ կիվկիվ. Թռչուն խայտափետուր, եւ թագ ի գլուխ, որ դնէ զբոյն ի մարգագետինս, եւ ի լսել զոտնաձայն՝ թռչի ճռուողով, որով ի յայտ գայ բոյնն.
Արօր եւ կիւիւ ի կղզիս հանեն զձագս՝ աներկեղ սնուցանելով. եւ ասեն ի թռչելն (զձագս), ահա այսուհետեւ անպարտ եմք, բաւական էք զձեզէն զգուշանալ. (Մխ. առակ. ՟Ճ՟Խ՟Գ։)
նոյն թուի եւ ԿԻՒԿԻՒ, որ ի հայս ասի լինել գունով նման լորամրգի՝ մեծ քան զնա. եւ բնակիլ մօտ ի ջուրս, գնալ ի վերայ ջրոց, եւ լուղիլ։