united, joined, conjoined, connected, annexed;
contiguous, adherent, adhesive, sticking;
adjoining, abutting, lying close to;
conjointly, together, at the same time;
— ընթանալ, to run together;
to concur with, to cooperate;
to compete;
— լինել, to be annexed;
Որպէս Կցեալ. կցորդ. կպած, քովը.
Հեռեգոյն վայրօ՞ք ինչ յերկնից, թէ կից իցեն. (Կիւրղ. ծն.։)
Յորժամ վասն հաւատոցն կրօնից բանք իցեն, որպիսի՞ ինչ վարք առ այն զօրաւոր կց են լինել. (Ոսկ. տիմ.։)
Միայարկս եւ միամեղունս առ միմեանս կից շինէին զտունս իւրեանց ընդ տաճարն. (Նչ. եզեկ.։)
ԿԻՑ. նխ. Զոյգ ընդ. ի միասին. հաւասար. առընթեր. նման. ըստ. կցած, կերպ, միատեղ, հետը.
Աղաղակեաց ի ձայն մեծ շուշան. աղաղակեցին եւ երկոքին ծերքն կից նմին. (Դան. ՟Ժ՟Գ. 24։)
Եւ է այսպէս, զօր կից աղօթիցն ունի բանս. (Խոսր.։)
Աթոռակից պատարագակից, մանաւանդ թէ քահանայից կից. (Մագ. ՟Ա։)
Ի միում դաշտի կից միմեանց իբրեւ զմի այգի. (Վրդն. երգ.։)
Յիւրեանց անուն կից եդին զանուանս քաղաքացն։ Սիրոս, յորոյ անուն կից եւ սիրիա անուանեցաւ որ են ասորիք. (Եւս. քր. ՟Ա. ՟Բ։)
ԿԻՑ. մ. Զուգաց. հաւասար. ի միասին. միաբան. մէկտեղ.
Կից ընթանան ժամանակքն ի կանոնս՝ որ առաջի կայ. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Յանկարծօրէն կից ի վեր առաւեալ զսակուրսն՝ զարկանէին թագաւորին պապայ. (Բուզ. ՟Ե. 32։)
ԿԻՑ, կիցք. ա. Զոյգ, եւ կցորդ. որպէս եւ գ. Կցորդութիւն. միաբանութիւն. տեղի միանալոյ ճանապարհաց.
Զմասունս մարմնոյն տեսցէ ոք այսպէս կիցս եւ զոյգս, միաւորութեամբ անջատելս, եւ բաժանմամբ միացեալս. (որպէս երկու աչք, ձեռք, եւ այլն) (Փիլ. լին. ՟Գ. 5։)
Մի՛ այսուհետեւ վասն կից անուանն այլ ընդ այլ կից գնասցես. այսինքն վասն հոմանունութեանն ընդ այլ ճանապարհ խոտորեսցիս. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)
Ի կիցս բանից ըղձաձայնութեանց. (Նար. կուս.։)
ԿԻՑՔ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻ. Տեղի՝ ուր միանան կամ բավժանին այլեւայլ ճանապարհք. ըստ յն. ծագ կամ գլուխ. ճամբու բերան.
ննջեն ի կիցս ամենայն ճանապարհաց. (Ես. ՟Ժ՟Ա. 20։)
Հասեալ ի կիցս ճանապարհին՝ որ զատանէր յաշխարհն հայոց. (Ճ. ՟Բ.։)
ԿԻՑՔ. գ. Զոյգք ոտից կենդանեաց. ուստի ԿԻՑՍ ԸՆԿԵՆՈՒԼ, կամ ՀԱՆԵԼ, է Աքացել. ոտիւք հարկանել.
Խիստ է քեզ ընդդէմ սուսերի կիցս ընկենուլ. (Վրք. ոսկ. (նոր ձ. կիցս արձակել)։ Գիրացաւ յակոբ եւ ստուարացաւ, եւ կիցս ընկէց արարչին իւրոյ. Լմբ. սղ.։)
Ըզկերակրիչ տէրըն թողեալ, արարչին կիցս ընկեցեալ. (Վահր. ոտ.։)
Քանզի թագաւոր հեզ՝ հանդարտ եւ զգօն ունին, եւ կիցս ընկենուն, այլում բռնաւոր իշխանի ցանկանան. (Ոսկ. ես.։)
Կիցս ընկենուն հակառակութեամբ անհաւատութեան իւրեանց փրկութեանն. (Լմբ. վերափոխ.։)
Ձիրքն կիցք հանեն, եզինքն եղջիւր ածեն. (Մանդ. ՟Ե։)
էշն ամենայն զօրութեամբ իւրով կիցս եհան (կամ եհար). (Ոսկիփոր.։)
Իսկ (Յհ. կթ.)
Կիցս իբրեւ զայծեամն ընկեցեալ, ի տանիսն վազէր. իմա՛, հարեան զոտս ընդ գետին։
Գտանի գրեալ եւ եզակի.
Կից ընկենուլ եւ անգուշել. (Եփր. համաբ.։)