Կտակառու, աց

adj. s.

δεχόμενος susceptor. Առօղ զգրեալսն ի կտակի. այսինքն ժառանգն.

Կտակն դարձեալ կէս զկտակագրին ունի (բան), եւ կէս զկտակառուացն. (Ոսկ. եբր.։)