Հանճարեղական

adj.

ἑπιστημονικός cui scientia inest, peritus, sollers. Հանճարական. գիտնաւոր. հմտական.

Հանճարեղականօք կատարեալ լուսափայլութեամբք։ Ի հանճարեղականէ խնդրոյ՝ ի բազում խոկմանէ։ Մարմնոցն հանճարեղական առաջնորդութիւնն՝ բժշկականն. (Դիոն.։)