inventor.
ἑπιστήμων, ἑπιστημονικός peritus. Որ հանճարէ կամ վարի հանճարով. ճարտար. հմուտ. խելամուտ. գիտակ եւ գտակ. մակացու.
Քահանայապետ՝ աստուածային այր, ամենայն աստուածայնոյ գիտութեան հանճարիչ։ Զկատարելագործսն՝ որպէս հանճարիչս կատարողականին հաղորդութեան. (Դիոն. եկեղ. եւ Դիոն. երկն.։)
Կոչէ աստուած հանճարիչս զբեսելիէլ եւ զեղիաբ. (Նախ. ել.։)