cf. Հանճարիմ.
ἑπινοέω excogito. Հանճարով հնարել, խորհել, ճարտարել. գտանել։
Հռովմայեցւոց՝ գայիոս յուղիոս կեսար, որ զբեսեքտոնն (այսինքն նահանջ), եւ զլուստի ընթացս՝ նոցա հանճարեաց. (Շիր. քրոն.։)
Իբրեւ զտղայ խօսէի, իբրեւ զտղայ հանճարէի. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ի։)
Հանճարել կամի զմհուն երկիւղ. (Լմբ. սղ.։)
Որպէս ի զբաղումն չարին ի ձեւ առնխօսութեան զկուսին հանճարեցաւ. (Բրս. ծն.։)