cf. Նողկտամ.
ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. ) Խառնիլ սրտի որպէս ի նաւու. շարժիլ ի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ, խորշիլ, գարշիլ. պժդալ. տաղտկալ. զզուիլ. քստմնել. յափրանալ. ձանձրանալ. պղերգանալ.
Եւ մի նողկալ ի բաժակէն. (Կանոն.։)
Գինւոյն նեխութիք զսիրտն տաղտկացուցանեն, եւ նեղեն նողկալովն. (Մանդ. ՟Ժ՟Զ։)
Զի մի՛ ծանրացուցեալ զստամոքսն՝ նողկտայցէ։ Զի մի՛ ձանձարացեալ նողկտայցեն լսողքն. (Շ. թղթ. եւ Շ. ընդհ.։)
Նողկնու յայսպիսեացս եւ գարշի վասն դառն եւ խիստ մեղացն. (Կանոն.։)
Տեսանիցէ զայնպիսիաց զանձինս ի նեղութիւնս նողկացեալս (կամ նողկատացեալս). (Եւագր. ՟Ժ։)
Ոչ անարժանութեամբ մատչել (ի սուրբ խորհուրդն), ոչ նողկալով, ոչ մեղկութեամբ։ Եւ մեք նողկամք եւ հեղգամք, եւ առ ոտն հարկանեմք զայնպիսի երախտագործութիւնն. (Նանայ.։)
Մեղայ նողկտալով՝ սաստիկ կսկծմամբ ընդ արհամարհանս. (Մաշկ.։)
Կր. Սաղտկալի լինել.
Նողկասցի մտացս կայից՝ համբոյր շողոքորթին. (Նար. ղ։)
Զազիրք են ամենեքին, գարշելիք եւ նողկտալիք։ Զորս եւ տեսանել՝ սրբոց նողկտալի է. (Սարգ. յկ. ՟Գ։ Գէ. ես.։)
Ոչ եւս նողկտալի (այս ինքն քստմնելի) դողմամբ կասկածես յապագայիցն ինչ թողանել. (Անան. եկեղ։)