cf. Նոճի.
ՆՈՃ ՆՈՃԻ. որ եւ ԿԻՊԱՐԻՍ ասի յունական ձայնիւ. κυπάρισσος cupressus. (որոյ ազգ են Սոճի, Շոճի, Թեղօշ. պ. նուզ, նուճ, նաճու, նազու. Փայտ անպտուղ յարադալար՝ ուղղաբերձ բրգաձեւ, մանրատերեւ փնջիւք, տոկուն եւ անուշահոտ իւղային.
Զնոճն, եւ զսօսն։ Սօսիւ, եւ նոճով, եւ մայրիւ։ Զընտիր ընտիր նոճից նորա։ Կանգնեաց զատուն իւր իբրեւ զնոճի։ Ողկոյզ նոճոյ (կամ ծաղկեալ)։ Ծաղկեա՞լ իցէ նոճ (ըստ յն. կիպրոս, կամ բողբոջ). եւ այլն։
Որպէս զվիմաւ հոսի փրփուր, եւ կամ զնոճեաւ (կամ զնոճաւ) հողմք. (Առ որս. ՟Ժ՟Բ։)
Նոճին ասէ, վա՛յ մեզ ե՛ղբարք. (Ոսկիփոր.։)
ՆՈՃ. ա. ՆՈՃԵԱՅ. ՆՈՃԻ κυπαρίσσινος cupressinus. Կազմեալ ի նոճէ. սէլվիե. սէրվիտէն.
Դարաւանդք մեր նոճք։ Բերին փայտս նոճս. եւ արար արքայ զփայտն նոճ՝ աստիճանս տանն տեառն։ Արար երկուս քերովբէս ի փայտից նոճից։ Ի նաւս նոճիս. եւ այլն։
Սրբագումար ամենայարմար նոճեայ օճառ սրահի. (Նար. խչ.։)