Շփոթական

adj.

συγκεχύμενος confusus. Շփո՛թ. շփոթեալ. խառնակ. եւ Խուճապական.

Ես ի հայր, եւ հայր յիս, ոչ որպէս թէ շփոթական ինչ իցէ բնակութիւն. (Սեբեր. ՟Է։)

Իսկ ոմն եւ զոր ունէր՝ ընկեցեալ ի շփոթական փախստենէն. (Նիւս. մկ. բեթղ.։)