Ուխտադրուժ

adj.

ἅσπονδος, ἁσύνθετος, παραβάτης foederis transgressor vel perfractor, foedifragus. Որ դրժէ ուխտին. ուխտանենգ. ուխտազանց.

Ուխտադրուժն յուդա։ Ուխտադրուժ քոյր նորա յուդա։ Անմիտք, ուխտադրուժք. (Երեմ. ՟Գ. 7=10։ Հռ. ՟Ա. 31։)

Ուխտադրուժք, այսինքն ուխտի ստօղք. (Ոսկ. հռ.։)

Ո՛րքան, զորս առ նոյն ինքն եդաք աստուած, դաշանցս այսոցիկ ուխտադրուժք գտանել։ Ուխտադրուժք լինէին դաշանցն. (Ածաբ. մկրտ.։ Սկեւռ. ի լմբ.։)

Ողորմելի ուխտադրուժն վասակ. (Փարպ.։)