to be shocked at, estranged, alienated, to have an aversion to, to withdraw, to abandon;
to be horrified, scared, to take umbrage;
— ի ստենէ, to be weaned, disaccustomed.
ՍԱՐՏՆՈՒՄ կամ ՍԱՐՏՉԻՄ. Հարթնուլ. շրանուլ. խրանուլ. խռովիլ, եւ սարսմամբ ի բաց ոստնուլ. օցտել. ի բաց վազել. խորշիլ. որոշիլ. մեկնիլ. զտաշել.
Սարտուցեալ ի տեսլեան սրտի իւրոյ։ Սարտեաւ ի նմանէ հարճն իւր, խ. (7։ Դտ. ՟Ժ՟Թ. 2։)
Ծառայք մեր սարտուցեալ փախչէին ի մէնջ. (Եղիշ. ՟Է։ տես եւ Նար. ՟Խ՟Ը. ՟Ծ՟Ը. ՟Կ՟Բ։)
Պետրոս սարտեար անշարժդ. (Ճ. ՟Ա.։)
Ի սմանէ մահ սարտուցեալ՝ երկնչի մերձենալ առ հաւատացեալս. (Մամիկ.։)
Խոնարհեցայ ես որպէս մանուկ սարտուցեալ ի ստենէ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
Բարկացեալք սարտիցեն ի շաւղաց անտի իւրեանց. (Մծբ. ՟Ժ՟Ը։)