element, point, note;
line, verse.
ՍՏԻՔ մանաւանդ ՍՏԻՔՍ կամ ՍՏԻՒՔՍ. եզ. եւ յոգ. Բառ յն. սդի՛խօս, սդիխի՛օն, սդիզմի՛ . στοιχίον, -εια, στοῖχος, στίχος elementum, -ta, ordo, versus, series στιγμή punctum, momentum στίγμα stigma, nota, signum, macula. Տարր, եւ տառ. նշանախեց. կէտ. եւ Կիտուած. նիշ. սպի. բիծ. եւ Բաժին. կարգ. շար. տող ոտանաւորաց.
Ըստ տարերց աշխարհիս. ստիքս աշխարհիս զարեգակն եւ զլուսին կոչէ, կամ զայլ ինչ մեծ արարած. իսկ ոմանք ստիքս զչորս տարերս ասացին. (Ոսկ. կողոս.։)
Բիւր ստիքս ծախեաց փիլիսոփոսն երկայնբանութեամբ։ Ստիւքսն ի միջի դնեն։ Եւ մեք ոչ զկատարեալ ստիւքսն առ ոչնչի անդ դիցուք ըստ խորամանկ հերետիկոսացն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։ ՟Բ. 1։ եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 4։)
Դաւթի բանիցն համաձայնի աղօթական առնելով զստիւքս տանցն. (Լմբ. իմաստ.։)
Ի մասունս բաժանելով, եւ ի ստիքս կոտորելով քան զկիտուածս մանրութեանն հատոյ մանանխոյ։ շափիւղայ է ծիրանեգոյն, եւ ոսկի ստիքս խիտ ունի. (Տօնակ.։)
Յոբելեանն (իմա՛ յոբելիկ) է կէս գրոյ՝ առ ի շեղ՝ ունելով ի ներքոյ ստիքս։ Շափիւղայ ծիրանեգոյն, եւ դիպակ ի սեւոյ, դեղին ստիք ունելով. (Վրդն. սղ. եւ Վրդն. ծն.։)