s.

inconsideration, thoughtlessness;
malicious intention;
evil disposition.

s.

Չարամտութիւն. անմտութիւն. անմտածութիւն. անխելքութիւն.

Մի՛ յիշեր զվատամտութիւն ղեւոդիկեայ. (Ճ. ՟Ա.։)

Միթէ առ ագահութեան եւ վատամտութեա՞ն տուաւ նմա այնպիսի բարութիւնք. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վատամտութիւն վատամտութիւնք
accusatif վատամտութիւն վատամտութիւնս
génitif վատամտութեան վատամտութեանց
locatif վատամտութեան վատամտութիւնս
datif վատամտութեան վատամտութեանց
ablatif վատամտութենէ վատամտութեանց
instrumental վատամտութեամբ վատամտութեամբք