Փուխ

adj.

ՓՈՒԽ ՓՈՒԽՐ. (յորմէ Փխրել, այսինքն փշրել) εὕθρυπτος, εὕθραυστος fragilis, friabilis, mollis Դիւրաւ փխրելի՝ փշրելի. փուղձ. քայքայելի. փուխ, փուխս.

Օգտակարս, եւ վնասակարս, փուխս, եւ կարծես. (Մաքս. Ի դիոն։)

Փուխր գետինն լաւ է այդեաց համար քան զկաղճինն. (Վստկ. ՟Կ՟Ե. եւ այլն։)