hy    |   fr

Փուրծ

s.

broken piece, bit, chip, splinter, fragment;
— կտաւոյ, shearings or flue of linen or cloth, stuff, hards.

adj.

Փրծեալ՝ փրթեալ կամ բրդեալ ինչ. մանրուք բրդոյ, աղուամազ, մազմզուկ.

Ի կտաւոյն փուրծ ելանէ՝ մինչ քերի, եւ ի մարմնոյն աղտ. (Նար. խր. առ Լեհ.։)