s.

poetry, poem, verse;
grammar.

cf. ՔԵՐԹՈՂՈՒԹԻՒՆ. եւ ՔԵՐԹՈՒԱԾ. ποίησις, ποίημα poesis, poema.

Քերըութիւն յայտնէ վասն բարւոյն, թէ Աստուածք տուիչք բարեաց են։ Զոր առակելով քերթութիւնն, եւ այլն. (Սահմ. ՟Դ. ՟Ժ. ՟Ժ՟Զ։)

Վերածանեսցուք զքնարական քերթուըիւն ներդաշնակապէս։ Քերթութիւն է առասպելավարժութիւն, եւ շափաբերական բանիւք պատմութիւն զանազան իրաց։ Զանազանութիւն քերականութեան եւ քերթութեան. (Քեր. Թր. Երզն. Մագ.։)

Մեռոնս այս օրհնաբանեալ ... ըստ քերթութեանն բառի՝ որ ըստ խարութեանն հոմերոնի, թարգմանեալ իմանի՝ ինձ մայր. (Նար. ՟Ղ՟Գ.) (ոպէս յն. μοι ῤέων, ῤύων ինձ բղխօղ. կամ հյ. իմ մա՛յր)։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քերթութիւն քերթութիւնք
accusatif քերթութիւն քերթութիւնս
génitif քերթութեան քերթութեանց
locatif քերթութեան քերթութիւնս
datif քերթութեան քերթութեանց
ablatif քերթութենէ քերթութեանց
instrumental քերթութեամբ քերթութեամբք