ԱՆՍԿԶԲՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՆՍԿԶԲՆՈՒԹԻՒՆ. որ եւ ԱՆՍԿԶԲՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. τὸ ἅναρχον. principio carere. Չունելն զսկիզբն ժամանակի, որ հասարակ է երից անձանց. եւ Չունելն նա եւ զսկիզբն ծագման յայլմէ անձնէ. եւ այս սեպհական է հօր աստուծոյ.
Առանձնաւորութիւն հօր՝ անսկզբնաւորութիւնն. (Առ որս. ՟Բ։)
Աստուածութեանն առանձին իմն է անսկզբնութիւնն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։)
Ի պատմել զանեղութիւն որդւոյ եւ զանսկզբնութիւն եւ զմշտնջենաւորութիւն. (Կիւրղ. ղկ.։)
Որ պատմէ զանսկզբնութիւն (այսինքն զանժամանակ ծնունդ) առ ի հօրէ. (Արշ. ՟Ժ՟Ա։)
Ասաց զանսկզբնութիւն բանին աստուծոյ հօրէ. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Թ։)
Որով եւ զանվախճանութիւնն իւնր, եւ զանսկզբնութիւնն ցուցանէ առաւելապէս աստուածայինն տռփումն. (Դիոն. ածայ. ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անսկզբնաւորութիւն | անսկզբնաւորութիւնք |
| accusatif | անսկզբնաւորութիւն | անսկզբնաւորութիւնս |
| génitif | անսկզբնաւորութեան | անսկզբնաւորութեանց |
| locatif | անսկզբնաւորութեան | անսկզբնաւորութիւնս |
| datif | անսկզբնաւորութեան | անսկզբնաւորութեանց |
| ablatif | անսկզբնաւորութենէ | անսկզբնաւորութեանց |
| instrumental | անսկզբնաւորութեամբ | անսկզբնաւորութեամբք |