confederate, allied;
stipulated, conventional.
συνωμότης conjuratus, confoederatus Դաշնակից. ուխտակից, դաշնադիր. միախոհ. համախոհ.
Որ էին դաշնաւորք աբրահամու. (Ծն. ՟Ժ՟Դ. 13։)
Տաց զնոսա քեզ ի փորձ, եւ ո՛չ ի դաշնաւորս. (Եզեկ. ՟Ժ՟Զ. 61։)
Դաշնաւոր աժդահակայ եկեալ։ Դաշնաւոր լինել ընդ քեզ. (Խոր. ՟Ա. 23. ՟Բ. 81։)
Հաւատարիմ ուխտի դաշնաւորք. (Նար. առաք.։)
Զիւրոց դաշնաւորացն գուշակել. այսինքն մատնել զհամախոհս. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Որ ոխս ունի ընդ եղբօրն, դաշնաւոր է սատանայի. (Եզնիկ.։)
ԴԱՇՆԱՒՈՐ. որպէս Դաշնակաւոր. բարեյարմար.
Պա՛րտ է ասացուածին դաշնաւոր գոլ. (Պիտ.։ նոյնպէս եւ Փիլ. ել. ՟Բ. 38. ըստ մի ձեռ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դաշնաւոր | դաշնաւորք |
| accusatif | դաշնաւոր | դաշնաւորս |
| génitif | դաշնաւորի | դաշնաւորաց |
| locatif | դաշնաւորի | դաշնաւորս |
| datif | դաշնաւորի | դաշնաւորաց |
| ablatif | դաշնաւորէ | դաշնաւորաց |
| instrumental | դաշնաւորաւ | դաշնաւորաւք |