hy    |   fr

Հանճարաւոր

cf. Հանճարեղ.

adj. adv.

ՀԱՆՃԱՐԱՎՆԱՍ ՀԱՆՃԱՐԱՒՈՐ. Հանճարական, եւ Հանճարաբար.

Բազումքն՝ եթէ հանճարաւորք իցեն, եւ վարին ձիօք. (Պղատ. սոկր.։)

Յարկ եւ փողոց՝ տեղ վաճառոց, գոյր յօրինեալ հանճարաւոր. (Շ. եդես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հանճարաւոր հանճարաւորք
accusatif հանճարաւոր հանճարաւորս
génitif հանճարաւորի հանճարաւորաց
locatif հանճարաւորի հանճարաւորս
datif հանճարաւորի հանճարաւորաց
ablatif հանճարաւորէ հանճարաւորաց
instrumental հանճարաւորաւ հանճարաւորաւք