cf. Հաւաստիք.
cf. ՀԱՒԱՍՏԻ. որպէս Անվրէպ ստուգութիւն, հաստատութիւն, ճշդութիւն քննութեան, եւ զգուշութիւն.
Գիատսջի՛ք ասէ, այս է, ի մի՛տ առէք, եւ հաւաստութեամբ ի վերայ կացէք. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Գ։)
Արդ յաղագս հաւաստութեան առաջին սահմանին այսչափ. (Սահմ. ՟Է։)
Ամենայն ուրեք զհաւաստութիւն կամի ապհել. զի ասելով համառօտ՝ յայտ արար, թէ ի ձեռն երկայն յարմարաբանութեան ոչ առնեմ անհաւաստութիւն. (Անյաղթ պորփ.։)
Յայտ ածել զհիւսումն հաւաստութեան առաջիկայ իրին։ Հետեւելով իմ ընդ համառօտ հաւաստութիւն. (Յհ. կթ.։)
Ղուկաս յաղագս ժամանակին հաւաստութիւն դնէ եւ որ նախ քան զայն՝ աշխարհագրութիւնն. (ՃՃ.։)
Լի հաւաստութեամբ ամբաստանէ զնոցանէ մարգարէն. (Երզն. մտթ.։)
Յիշեա՛ զիս յերկայնմտութեան՝ քան ի հաւաստութեան. (Նար. ՟Ժ՟Զ։)
Զաչացդ հաւաստութիւն, զլեզուոյդ ժուժկալութիւն առաջի՛ դիջիր. (Մաշկ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հաւաստութիւն | հաւաստութիւնք |
accusatif | հաւաստութիւն | հաւաստութիւնս |
génitif | հաւաստութեան | հաւաստութեանց |
locatif | հաւաստութեան | հաւաստութիւնս |
datif | հաւաստութեան | հաւաստութեանց |
ablatif | հաւաստութենէ | հաւաստութեանց |
instrumental | հաւաստութեամբ | հաւաստութեամբք |