cf. Հաւաստիք.
Հաւաստելն, իլն. ստուգութիւն. ապացոյց. հաստատութիւն.
Զի մի՛ ինչ պակաս եղիցի ի բանիս առ ի հաւաստումն. (Նիւս. բն.։)
Հաւաստումն ցուցմանս՝ ի զաքարիայէ մարգարէէ. (Մաքս. ի դիոն.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հաւաստումն | հաւաստմունք |
accusatif | հաւաստումն | հաւաստմունս |
génitif | հաւաստման | հաւաստմանց |
locatif | հաւաստման | հաւաստմունս |
datif | հաւաստման | հաւաստմանց |
ablatif | հաւաստմանէ | հաւաստմանց |
instrumental | հաւաստմամբ | հաւաստմամբք |