cf. Աղտաղտուկ.
ԱՂՏԱՂՏ ԱՂՏԱՂՏԻՆ. ἀλυκός salsus Ունօղ զաղտ՝ ըստ որում աղ. աղի. աղեհամ. աղի, լեղի. շօռ. դուզլու. աճը.
Յերեւել խաղողոյ յորթոյ՝ ջուր թթու եւ աղտաղտ ունի. (Վեցօր. ՟Ե։)
Ոչ եւս քաղցուն ջուր ըմպելի՝ աւելի քան զաղտաղտն գտանել անպիտանութիւն. (Պիտ.։)
Եղեն աղտաղտ կերակուր դիւաց. (Վրդն. սղ. եւ Երգ.) ուր գրի ԱՂՏԱՂՏԱՆ։
Եւ ոչ աղտաղտին տեղւոջ ջուր քաղցր առնել. (Յկ. ՟Գ. 12։)
Չարահոտութեամբ աղտաղտին ջրոց թմբրեցուցանէ. (Պիտ.։)
Ջուրս աղտաղտին՝ անախորժելի ծարաւեաց արբման. (Նար. ՟Լ՟Թ։)
թեթէտեւ ասացից, ոչ ոք լուիցէ, զի աղտաղտ իցէ երկիր մեր. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)