dumb;
irrational.
ἅλογος. irrationalis, ratione et loquela carens. Ոյր չիք խօսք կամ բարբառ. անբան. անասուն. եւ անշունչ. ոչ խելք՝ ոչ լեզու ունեցօղ.
Իբրեւ զանխօս անասունս. (՟Բ. Պետ. ՟Բ. 12։ Յուդ. 10։)
Ընդէ՞ր առնիցես ծառայ զխօսուն ոգիդ անխօս նիւթոյն՝ հօրն ամենայն չարեաց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9։)
Անխօս տարերցս երկիր պագանելով. (Եղիշ. ՟Բ։)
Արեգակն եւ լուսին, որք անխօսքն եւ անմռունչ են. (Եզնիկ.։)
Անխօս արձան։ Անխօս աստեղաց. (Նար.։)
Թռչնոց անխօսից։ Անասնոց անխօսից. (Կոչ. ՟Թ։ ՃՃ.։)
Գառն խօսուն հարցանէր վասն գառինն անխօսի. (Եփր. նին.։)
Եւ լռեալ ի խօսելոյ. որ եւ ըստ յն. անգործ լեզու.
Եղեւ անխօս որպէս զորոջ առաջի կտրչի. (Շ. թղթ.։)
Կացեալ ժամանակս ինչ անխօս. (Փարպ.։)
Այնքան ի միմեանց որոշեալք՝ որքան լեզու շատխօս յանխօսէն. (Առ որս. ՟Ժ՟Ե։)
առանց խօսելոյ. լռութեամբ.
Զանց առնել զնովաւ անխօս. (Վրք. հց. ՟Ի՟Ե։)
Եւ անճառելի. անասելի.
Անխօս՝ լեզուաց (այս ինքն ի լեզուաց՝ Աստուած). (Ագաթ.։)
Անխօս մարգարիտ. անխօս ըստ այսմ ասէ, զի ոչ կարէ խօսք կամ պատմութիւն բանի առ նա ձգտել. (Լմբ. էր ընդ.։)
Եւ կոյս՝ չեւ խօսեցեալ առն.
Որ զանխօս կանայս բռնադատեն. (Կանոն.։)